Publikacja jest relacją ze strajku studenckiego w Łodzi, zorganizowanego w styczniu i lutym 1981 r. Jadwiga Kowalczyk, wówczas studentka czwartego roku Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej, opisuje rzeczywistość, której doświadczali studenci tej uczelni. Jest to tym bardziej cenne, że dotychczas w większym stopniu uwaga badaczy skupiała się na protestach organizowanych na Uniwersytecie Łódzkim. Strajk studencki w Łodzi, zorganizowany w styczniu i lutym 1981 r., doczekał się bogatej literatury przedmiotu. Zainteresowanie tym wydarzeniem jest naturalne, jeśli weźmiemy pod uwagę okoliczność, że Łódź stała się centrum akcji protestacyjnej, skupiając uwagę całej społeczności akademickiej w Polsce. Istotnym uzupełnieniem prowadzonych dotychczas badań są wspomnienia Jadwigi Kowalczyk, które stanowią istotne uzupełnienie stanu wiedzy o rozgrywających się wówczas wydarzeniach. Autorka, będąc studentką czwartego roku Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej, koncentruje się na opisie rzeczywistości, której doświadczali studenci tej uczelni. Jest to tym bardziej cenne, że dotychczas w znacznie większym stopniu uwaga badaczy skupiała się na protestach organizowanych przez młodzież akademicką z Uniwersytetu Łódzkiego. Prezentowane wydawnictwo jest portretem pokolenia kształcącego się na początku ostatniej dekady PRL, zdającego egzamin „studenta i obywatela” w okresie szesnastu miesięcy legalnego funkcjonowania NSZZ „Solidarność”. Czytając zapiski Kowalczyk, namacalnie odczuwamy szarzyznę lat osiemdziesiątych, przenosimy się w miejsca przez nią opisywane i chłoniemy atmosferę studenckiego protestu.