Stracił głos na deskach, czyli przewentylować śpiewaka W samym środku upalnego lata upadkiem z balkonu swej garsoniery na trzecim piętrze kończy życie emerytowany śpiewak operowy. Wypadek? Samobójstwo? Stół nakryty na dwie osoby wskazywał, że Andrzej Gardner na kogoś czekał. Ta osoba chyba nie przyszła – nakrycia były nie używane. Może to skłoniło Gardnera do skoku? Do samobójczego kroku powodów miał dosyć – przedwcześnie, w sile wieku utracony głos, samotność, do tego nadużywanie alkoholu. Świadków tragicznego wydarzenia nie było, z wyjątkiem pani spacerującej z pieskiem, która też niewiele widziała. Kapitan Korda z powodzeniem więc mógłby zamknąć śledztwo, przyjmując samobójstwo jako przyczynę zgonu. Postanawia jednak „przewentylować życie Andrzeja Gardnera” – domniemanego samobójcy. Jak mówi swemu podwładnemu porucznikowi Zygmuntowi: „Śpiewał w La Scali. Był naszym najlepszym tenorem. (...) Przyjechał z Włoch zaraz po wojnie. Z nikim się nie targował. Nie było sal koncertowych, śpiewał na estradach zbitych z desek. Gdzie popadło. Wtedy zniszczył sobie gardło”. Korda wyjaśnia młodemu funkcjonariuszowi, że śpiewak mógł składać dolary na koncie jakiegoś banku we Włoszech albo w Stanach, ale nie chciał. „I dlatego odtworzymy sobie te lata jego życia – od zejścia z desek teatralnych do momentu nakrycia tego stołu serwetą w słoneczniki. To będzie tylko wyrównaniem rachunku”. W tym odtwarzaniu niezwykle pomocny okazuje się list znaleziony w skrytce ukrytej w ramie zabytkowego lustra w mieszkaniu Gardnera. Trop prowadzi do... biura matrymonialnego.