Książka opowiada o dorastaniu Anny - od wczesnego dzieciństwa w latach 30. po późną młodość w powojennej Polsce, o drodze „pańskiego dziecka” z niezbyt bogatej rodziny, składającej się z komunizującego ojca i matki marzącej o powrocie do miasta, poprzez wojnę, aż po nowe czasy i skromną posadę pielęgniarki. Ale II wojna światowa i przemiany społeczne są u Snopkiewicz tylko tłem (jakkolwiek bardzo ciekawym) dla opowieści o miłości i lęku przed bliskością z drugim człowiekiem, o stopniach odpowiedzialności za swój los i szczęście innych, jednak przede wszystkim - o kobietach, ich seksualności i społecznej kontroli, jakiej jest ona poddawana przez wszystkich - rodzinę, religię, inne kobiety. Fantastyczna jest postać Jadźki, oddanej służącej naznaczonej ludową-balladową tragedią oddania się mężczyźnie, który ożenił się z inną. Fantastycznie przedstawione są czasy powojenne, kiedy w scenie jak z „Noża w wodzie” Anna odpoczywa z narzeczonym na plaży, próbując wybadać, czy jego ojciec doprowadził do śmierci jej ukochanego taty, czy dobry, pogodny Jan o tym wie i czy są w stanie żyć w cieniu tej sprawy - a wszystko podszyte jest pożądaniem, które młoda para może w „erze nowoczeności i braku przesądów” zaspokajać bez obawy podzielenia losu lekko oszalałej służącej. „To dobrze, że masz jeszcze pytania, w czasach, kiedy w dwie godziny po poznaniu wchodzicie ze sobą do łóżka” - mówi do Anny przyszła teściowa, zakochana w synu, a Anna odpowiada „Wchodzimy, rzeczywiście. Jeśli się pragniemy, to wchodzimy. I nie uszlachetniamy się zakazami etyki. Tylko tu zaczynają się dwa nurty: jedni zostają tam ze sobą, dopóki wszystko jest między nimi prawdziwe, a drudzy wskakują na chwilę, żeby się odświeżyć”. Takich perełek jest w „Drzwiach do lasu” więcej - macierzyństwo, naturalna, zdrowa odraza do niemowląt, dziecięce zabawy ciałem, matki skamieniałe w społecznych rolach, skrywających głębokie popędy i niespełnione marzenia… Książka Snopkiewicz jest niesamowicie gęsta i złożona, jednorazowa lektura zdecydowanie nie oddaje jej sprawiedliwoś